ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับไฟฟ้า

ไฟฟ้าเป็นผลมาจากอิเล็กตรอนที่ถูกแยกออกจากโปรตอนชั่วคราว ซึ่งทําให้เกิดความแตกต่างในศักย์ไฟฟ้า (หรือแรงดันไฟฟ้า) ระหว่างพื้นที่ที่มีอิเล็กตรอนส่วนเกินและพื้นที่ที่มีอิเล็กตรอนขาดแคลน เมื่ออิเล็กตรอนพบเส้นทางนําไฟฟ้าที่จะเคลื่อนไปข้างหน้า กระแสไฟฟ้าจะไหล การใช้งานทางไฟฟ้าครั้งแรกใช้พลังงานกระแสตรง (DC) โดยที่ประจุไฟฟ้าจากการไหลของอิเล็กตรอนเป็นทิศทางเดียว DC ผลิตโดยแบตเตอรี่ เซลล์แสงอาทิตย์ (PV) และเครื่องกําเนิดไฟฟ้า กระแสสลับ (AC) ที่ใช้เพื่อจ่ายพลังงานให้กับสํานักงานและเวิร์กช็อป และเพื่อทําให้มอเตอร์ความเร็วคงที่มาตรฐานหมุน จะถูกสร้างขึ้นโดยไดชาร์จ ซึ่งจะเปลี่ยนขนาดและทิศทางเป็นระยะๆ ในรูปแบบคลื่นไซน์ที่ราบรื่น แรงดันไฟฟ้าและกระแสไฟฟ้าจะเพิ่มขึ้นจากศูนย์เป็นค่าสูงสุด จากนั้นจะลดลงเป็นศูนย์ เปลี่ยนทิศทาง เพิ่มขึ้นเป็นค่าสูงสุดในทิศทางตรงกันข้าม จากนั้นจะเป็นศูนย์อีกครั้ง จากนั้นกระแสไฟฟ้าจะเสร็จสิ้นช่วงเวลา T ซึ่งวัดเป็นวินาที ซึ่งกระแสไฟฟ้าจะผ่านค่าทั้งหมด ความถี่เป็นการผกผันของระยะเวลา ระบุจํานวนรอบที่เสร็จสมบูรณ์ต่อวินาที และวัดเป็นเฮิรตซ์ f=1/T f = ความถี่ (Hz) T = เวลาเป็นระยะเวลาหนึ่ง (วินาที) ขนาดของกระแสหรือแรงดันไฟฟ้ามักจะบ่งชี้โดยค่าเฉลี่ยสี่เหลี่ยมราก (RMS) ตลอดระยะเวลาหนึ่ง ด้วยรูปแบบคลื่นไซน์ ความสัมพันธ์สําหรับค่าเฉลี่ยรากสี่เหลี่ยมของกระแสและแรงดันไฟฟ้าคือ: ค่าเฉลี่ยรากสี่เหลี่ยม = (ค่าสูงสุด) / V2