Vijf fouten die u moet vermijden bij het opstellen van een ontwateringspomp

Bouwputten ontwateren. Kanalen renoveren en hiervoor een bypass maken. Huizen, dorpen of steden tegen overstromingen beschermen. Bij brand voldoende bluswater leveren. Mangaten na regen ontwateren. Oppervlaktewater uit steengroeven wegpompen. Een pijpleiding bouwen, een dok renoveren. Waterzuiveringsinstallaties voor onderhoudswerkzaamheden droogleggen. Er zijn als het ware meer taken voor ontwateringspompen dan dat er varianten zijn. Ze moeten allemaal water van de meest uiteenlopende aard van A naar B voeren, omdat het ergens storend of niet gehoord is.

Maar welke pomp is de juiste? Een elektrische dompelmotorpomp of eerder een droge dieselpomp (oppervlaktepomp)? Wat zijn de afmetingen van de vaste stoffen, hoe moet de pomp worden opgesteld? En welke operationele kosten kan de gebruiker verwachten? Bij de keuze maken zelfs professionals steeds weer fouten die met een goed doordacht ontwerp vermeden kunnen worden.

Gebruikers of verhuurders die een geschikte pomp willen aanbieden, moeten bij het ontwerp en de keuze rekening houden met de volgende vijf punten:

1.  Soort medium
2.  Voldoende prestaties
3.  Correcte installatie en risico van cavitatie
4.  Type aandrijving
5.  Inzetplanning

Zelfs een enkele inbreuk op een van deze vijf kritieke gebieden kan de operatie moeilijk of onmogelijk maken of de daaruit voortvloeiende kosten tot ongekende hoogten drijven.

De verschillende pomphydraulieken corresponderen met verschillende constructies en materiaalkwaliteiten van de waaiers. Bovendien stelt elke vloeistof andere eisen aan de asafdichting of aan het toerental van de pompmotor, zodat op basis van de vereisten voor een bepaald type ontwateringspomp gekozen moet worden. Een grote hoeveelheid vezels, die typisch is voor licht afvalwater, kan bijvoorbeeld door een normale vuilwaterpomp onder bepaalde omstandigheden niet meer worden verpompt en kan deze snel blokkeren. En dan worden de schijnbaar lage aanschafkosten al snel tenietgedaan door de kosten van stilstand: De oude pomp moet worden verwijderd en vervangen door een nieuwe, er zijn verplaatsingskosten, eventuele reparatiekosten, vervolgens huur- of investeringskosten voor de vervangingspomp, en kosten voor stilstand op de bouwplaats.

De tweede fout betreft de onjuiste dimensionering van de capaciteit, die afhankelijk is van het debiet en de opvoerhoogte. Laten we het voorbeeld van de centrifugaalpompen nemen, die ongeveer 95% van alle ontwateringspompen op de bouwplaatsen uitmaken. Het is noodzakelijk om niet alleen het debiet in kubieke meters per uur te kennen of te specificeren, maar ook de geplande opvoerhoogte. En je moet weten dat deze twee punten onderling afhankelijk zijn.

Voor elke pomp is er een uniek karakteristiek diagram waarop de mogelijke bedrijfseigenschappen (en het optimum!) kunnen worden afgelezen. Wanneer het debiet toeneemt, laat de karakteristieke curve zien dat de opvoerhoogte afneemt. Wanneer men op de curve de grote opvoerhoogten opzoekt, zal men vaststellen dat daarmee bij elke pomp het mogelijke debiet afneemt. Daarom moeten beide streefwaarden bekend zijn om een pomp op het optimale bedrijfspunt te kunnen ontwerpen. Dit punt van het beste rendement wordt gewoonlijk aangegeven in de pompcurve. Trouwens... De opvoerhoogte komt overeen met de druk waarmee de pomp moet werken. Daarom moet voor dit kengetal ook rekening worden gehouden met de hoogteverschillen op het terrein en met de slanglengte.

Onjuiste installatie, onjuiste werking en onjuist ontwerp behoren tot de meest voorkomende oorzaken van schade aan centrifugaalpompen (dompelpompen), in 90 à 95 % van alle gevallen. Vaak wordt de pomp gewoon in de put gegooid, waarna stenen of andere vreemde voorwerpen worden opgezogen.

Deze problematiek kan met drie mogelijke scenario 's worden voorkomen. Enerzijds kan er gewerkt worden met een zuigkorf, waarin zich dan de pomp bevindt. De pomp kan zich ook op een platform in het water bevinden, dat natuurlijk niet mag omvallen en goed beveiligd moet zijn. Of de pomp wordt met een touw neergelaten zonder zich op de grond te kunnen vastzuigen, behalve dan om modder op te pompen.

Bij droog opgestelde pompen daarentegen zijn het eerder de platte slangen die problemen veroorzaken, omdat de oppervlaktepomp een hoog vacuüm creëert waardoor de slangen samentrekken. Hier zijn vormvaste (spiraal)slangen de aangewezen methode - idealiter ook met gebruikmaking van een zuigkorf.

Een ander probleem is cavitatie. Dit kan worden veroorzaakt door een onjuiste opvoerhoogte bij droog opgestelde pompen . Er vormen zich dan dampbellen in de waaier, die kunnen imploderen en het onderdeel beschadigen. Dit lijkt op slijtage, maar dat is het niet, want cavitatie kan worden vermeden! Pas wanneer de pomp een duidelijk ratelend geluid maakt, moet u ingrijpen en het toerental verlagen tot het apparaat weer soepel en stil loopt. Als de prestaties dan nog voldoende zijn voor het doel, is dit de beste oplossing. Anders kunnen cavitatieverschijnselen in principe worden vermeden door de pomp zo dicht mogelijk bij de put te plaatsen om de hoogteverschillen te beperken, en door de lengte van de zuigleiding en dus de drukverliezen zo kort mogelijk te houden.

Het verkeerde type aandrijving kiezen is fout nummer vier. Aan welke u de voorkeur moet geven, hangt af van de hoeveelheid die moet worden opgepompt, de infrastructuur ter plaatse en de opsteltijd. Als er ter plaatse geen elektriciteit is en er dus een groot stroomaggregaat en een extra schakelkast nodig zijn om een elektrische dompelpomp te laten werken, kan men al snel spijt krijgen van een overhaaste beslissing. Als het qua prestaties past, is een dieselmotor op dat moment de slimmere oplossing. Deze is makkelijker te laden en aan te sluiten. Met andere woorden, u vermindert de kosten voor transport en verplaatsing, alsook voor installatie. Maar eerst en in elk geval moet u de site zorgvuldig bekijken en dan beslissen.

Geen rekening houden met de vervolgkosten is een van de grootste fouten bij de keuze van een ontwateringspomp. Vanuit hydraulisch oogpunt zijn voor de meeste taken altijd verschillende pompen geschikt. Maar het hangt af van de omstandigheden ter plaatse welke kosten er daarna nog bijkomen. En die moeten altijd tot een minimum worden beperkt door zo voorzichtig mogelijk te plannen. Deze omvatten installatie- en verwijderingskosten, verplaatsingskosten, reparatiekosten en eventuele kosten voor een vervangingspomp.

Naast deze parameters speelt ook de aanzuighoogte van het te transporteren medium een belangrijke rol. Een dieselpomp is lang niet altijd de beste keuze. Deze zelfaanzuigende pompen bereiken hun fysieke grenzen bij zuighoogten van meer dan negen meter. Daarom adviseren wij bij hoogtes vanaf ongeveer 7,50 tot 8,50 meter liever dompelpompen.

Bij het ontwerpen van een ontwateringspomp moet rekening worden gehouden met een hele reeks parameters die niet altijd duidelijk zijn. Atlas Copco helpt u graag bij de keuze van het juiste aggregaat. Een snel telefoontje kan tijd en geld besparen.