Vanessa Smith – Atlas Copco
Wie zegt dat techniek en wetenschap alleen voor mannen zou zijn?
Bij Atlas Copco geloven we dat ook vrouwen hun mannetje kunnen staan in een technische productieomgeving. Via inspirerende verhalen laten we zien dat je ook zonder technische opleiding via training de nodige skills kan verwerven, dat technologie een deel kan zijn van de oplossing voor een betere toekomst en dat vrouwen -samen met mannen- daaraan hun steentje kunnen bijdragen.
In deze blog maken we kennis met Vanessa uit Hoboken. Ze heeft twee dochters en werkt al 23 jaar bij Atlas Copco.
“Gewoon doen, Vanessa!”
Ik heb kantoor/verkoop gestudeerd en ben daarna meteen in een supermarkt gaan werken. Na twee jaar had ik door dat die job echt niks voor mij was. Ik zat daar niet op mijn plaats en moest vaak werken tijdens de weekends.. Ik besloot om een gok te wagen en ben naar een interimkantoor gestapt. Ze boden me een tijdelijke job aan bij Atlas Copco, een bedrijf dat ik niet kende, maar ik dacht bij mezelf: gewoon doen, Vanessa! Op dat moment kende ik niks van mechanica en van machines. Ik kan niet zeggen dat het me afschrikte, ook al was ik toen een verlegen meisje van amper twintig jaar oud, maar de stap naar een totaal nieuwe omgeving voelde toch een beetje onwennig. Gelukkig ben ik erg goed ontvangen, klikte het meteen met mijn collega’s en voelde ik me na een maand al helemaal thuis. Ik vind het trouwens erg belangrijk dat de mensen die je opleiden dat met volle goesting en met veel geduld doen. Mocht mijn toenmalige mentor dat niet gedaan hebben, dan zat ik hier misschien niet eens.
De stap naar een totaal nieuwe omgeving voelde een beetje onwennig, maar na een maand voelde ik me al helemaal thuis.
Van verlegen meisje naar teamleider
Ik ben bij Atlas Copco begonnen op het Service Center waar we de logistiek doen. Daar heb ik zo veel verschillende dingen gedaan! Zoals veel collega’s ben ik begonnen met order picking, wat inhoudt dat je onderdelen gaat verzamelen voor de monteurs die de machines in elkaar steken. Dan heb ik gewerkt op de cycle count, waar je controle doet op de onderdelen in de stock.
Ik kan nog een uurtje doorgaan over alle posities die ik heb bekleed. Ik heb op de receptie gewerkt, ik heb met vorkheftrucks gereden. Ik heb onderdelen aangeleverd op de montagelijn, wat wil zeggen dat je op het juiste moment met de juiste stukken aan komt rijden met een aanhangwagen. Ik heb ook machines verpakt voor vervoer op vliegtuigen of boten.
Op een bepaald moment kwam er een functie vrij als pool operator. Niets voor mij, dacht ik eerst, maar mijn collega’s spoorden me aan: “Vanessa, natuurlijk kun jij die functie aan, je hebt al alles gedaan wat daar te doen is!” Ik ben er dan toch maar voor gegaan en nu ben ik de eerste vrouwelijke pool operator bij Atlas Copco.
Dankzij Atlas Copco en mijn collega’s ben ik sociaal vaardiger geworden. Ik ben hier helemaal opengebloeid.
Als pool operator stuur ik mensen aan van verschillende diensten. Ik heb geen typische werkdag, ik ben erg flexibel. Wanneer er mensen op verlof zijn of ziek vallen, spring ik daar in. Als ik merk dat mijn mensen ergens in de problemen dreigen te komen, stuur ik bij.
Ik ben eigenlijk het aanspreekpunt, want ik heb overzicht over de productielijnen.
Voor iemand als ik, die houdt van afwisseling, is deze positie ideaal.
Dankzij het bedrijf en mijn collega’s ben ik echt sociaal vaardiger geworden. Ik heb geleerd om dingen te durven zeggen en mensen uit eigen beweging aan te spreken. Je komt hier met zoveel mensen in contact! Ik ben hier eigenlijk helemaal opengebloeid.
Teamspirit
Wij hebben een heel tof team, er heerst een echte teamspirit. Voor de pandemie gingen we geregeld buiten de uren iets eten of drinken. Op de vloer is het werken, lachen en zwanzen.
Ik ben een gangmaker, mijn meestergast zei dat de sfeer is verbeterd sinds ik er ben.
Of dat toeval is? Ik ben zeker geen negatief persoon, ik ben eerder iemand die zal zeggen:
“Komaan mannekes, nog effe!” Dat is deel van mijn job hè, ik moet mijn enthousiasme overbrengen aan de groep, en dat lukt. (lacht)
Blijven leren, blijven evolueren
Ik zie mezelf in de toekomst nog wel evolueren naar de positie van monitor. Dat zijn de mensen die mee projecten opvolgen en meestergasten vervangen als die niet beschikbaar zijn.
Maar laat mij eerst maar mijn huidige job maar meester worden.
Atlas Copco biedt regelmatig cursussen aan om je verder te specialiseren. Zo heb ik net de cursus ‘Communication’ gekregen, een nieuw initiatief voor leidinggevenden.
Mijn collega’s spoorden me daar weer in aan. Ik moet nog oefenen in spreken voor een grote groep en dat is exact wat die cursus inhield. Ik sta nu ook op de wachtlijst voor een cursus EHBO.
De cursus Brandveiligheid heb ik al afgelegd, ik mocht er zelfs een brandende frietketel blussen!
Heel tof en nuttig.
Ik ben trouwens ook bij de vakbond. Toen ik hier binnenkwam als jonkie, hadden ze me gevraagd om op de lijst te staan en werd ik prompt verkozen. Nu ben ik wat meer low key, maar ik ben nog steeds een aanspreekpunt.
Toen ik achttien jaar was, had ik nooit gedacht dat ik met een vorklift zou rijden, laat staan leiding zou geven aan technische arbeiders.
“Dat kan ik ook”
De ambitie van Atlas Copco om dertig procent vrouwen te hebben tegen 2030 vind ik goed.
Al werk ik ook graag samen met mannen, hoor. Evenwicht is key.
Kijk, toen ik achttien jaar was, had ik nooit gedacht dat ik met een vorklift zou rijden, laat staan leiding zou geven aan technische arbeiders. Ik ben nu de eerste vrouwelijke pool operator bij Atlas Copco. Tja, hoe komt dat? Ik denk dat er vooral weinig vrouwen zijn die bij zichzelf denken: dat kan ik ook. Om dat te veranderen, zouden er dus wat meer vrouwen in the picture moeten komen, om te laten zien dat vrouwen ook carrière kunnen maken in een technische omgeving. Maar dat is exact wat we hier nu aan het doen zijn, zeker?
Tekst: Stephanie Dehennin
Foto’s: Sarah Van Looy